*به گمانم فراموش شدهایم؟!!!*
*سرزمین کهنه آهوران*
به گمانم فراموش شدهایم، مدتهاست که فکر میکنم مردم رها شدهاند انگار کسی به فکرشان نیست، پیک ناامیدانه نماینده مردمی “که اوضاع دولت خوب نیست….” در سفر اخیرش به منطقه، بیشتر ذهنها را به این سو میکشاند.
کنون در برههای از تاریخ هستیم که نام سرعت و تکنولوژی به خود گرفته و بشر بیش از هر زمانی شاهد پیشرفتها چشمگیر در شاخصهای مختلف اعم انسانی،علمی، آموزشی و.. بوده است، با این حال گویا زندگی در سرزمینم راحت نیست،هنوز هم در بعضی از روستاها از کپرها و محیطهای نامساعد برای تشکیل کلاسهای درس استفاده میشود، در حالی که دنیای آموزش مدرنیته قلههای پیشرفت را یکی پس از دیگری فتح نموده و بنابر ، این سخن جامعه شناسان که زیر بنای توسعه و بالندگی هر جامعه در آموزش نهفته است، و یکی از مولفههای اساسی آموزش مطلوب در دنیای آموزش، امکانات و ابزارهای آموزشی هستند با این حال با *امکانات موجود در منطقه آیا میشود همسو با دنیای تکنولوژی حرکت کرد؟؟؟!!*
*آیا سطح امکانات و مواد آموزشی منطقهقابل قیاس* با ابزارهای آموزش مطلوب کشور، استان و یا شهرستان است؟؟؟!!!
*با این وجود چگونه و چه کسی مرهم درد دانش آموزان ترک تحصیل ،که ممکن سرانجامی چون اشک و آه در فضای تاریک دود و اعتیاد عایدشان میشود باشند؟؟!!*
گاهی دل آدمی گرفته میشود و واژگان هم دیگر شرمسار بیان محرومیت و عقب ماندگی این مرز و بوم میشوند به گونهای که با دیدن چهرهی آفتاب سوخته کارگران، لمس دستهای زمخت ترک ترک پدران ، مشاهدهی چهرهی معصوم کودکان دل آدمی را صد پاره میکند، در کنارش وجود مشکلات زیر ساختی و معیشتی فراوان، *افزایش تصاعدی قیمتها به نرخ ثانیهای، نزول توان خرید مردم با برنج ششصد هزار تومانی و آرد نود هزار تومانی و*…. شرمساری پدران بیکار سرزمین کهنه و پر آلام دیدهی آهوران را به همراه دارد و شادابی زندگی را از خانوادهها ربوده است، تلخی درد فقر را کسانی درک میکنند که با این رنج و مصیبت دست به گریبان شدهاند، *فقر تاریک است آنقدر تاریک که همه چیز را میبلعد، رد پای دردناک آن روی صورت خیلیها دیده میشود، رنگ پریده،صورت زرد و استخوانی که همه حاصل حاکمیت فقر است*، محله های فقیر نشین در سرزمین آهوران زیاد است،به گونهای که کمتر ردپای توسعه و رشد دیده میشود، از *شاخصهای چون جاده های روستایی گرفته تاجادهای مواصلاتی ، شاخصهای بهداشتی،آموزشی، رفاهی و پوششهای مخابراتی و……*
نلسون ماندلا زیبا میگوید” *تا زمانی که فقر در جامعه از بین نرود آزادی هم حاصل نمیشود*” پس زمانی که جامعه دامنگیر فقر و فلاکت باشد قطعا مردمان آن جامعه هم احساس آزادگی و عزت را در وجود خویش پیدا نخواهند کرد و همواره با برده به شرمندگی به خود،خانواده و…. روزگار از خاطر میگذرانند.
اینها و همه اینها و بیشتر از اینها هیچگاه نباید باعث شود که از آینده ناامید شویم ، این کابوس های مکرر به پایان خواهند رسید به شرط آنکه امید را در خود نکشیم.
مطالبات مردم آهوران از نماینده و مسئولین محترم
– *نبود جادهی استاندار در مرکز بخش و اطراف بخش*
– *عدم استقرار ادارهجات در مرکز بخش*
– *عدم وجود مدارس شبانه روزی دوره ی دوم متوسطه در مرکز بخش*
– *عدم دسترسی به اینترنت پرسرعت در کل بخش*
امیدوارم بتوانیم مرهمی بر زخمهای کهنه این مردم خسته نهاد که همواره فریادشان سکوت و انتظار بوده است
و *امید به روزی دوختهاند که بار دیگر خندهی پیروزی بر شرمندگی بر لبهایشان نقش ببندد* .
*حَکّ نَئ یَئ چیزئ که رَسی مُپتا، بَلکِین حَکّا بایِدن پَد بِجَن حَکّ دار*
✍️اکبر بلوچی